Ειναι 11 το βράδυ κάπου στο Βερολίνο. Ούτε ένα αυτοκίνητο στο δρόμο. Ωστόσο ένας πεζός περιμένει υπομονετικά μέχρι να ανάψει πράσινο το φανάρι του. Εν τω μεταξύ σε ώρα αιχμής κάπου στο κέντρο της Αθήνας πεζοί αψηφώντας το δικό τους κόκκινο, διασχίζουν τη διάβαση ανάμεσα σε αυτοκίνητα που φρενάρουν μπροστά τους απότομα.
Στη διαφημιστική Α μετά την πανδημία, οι εργαζόμενοι έχουν ευέλικτο ωράριο, επιλέγουν αν θέλουν τηλεργασία και το μόνο που έχουν να αποδείξουν είναι οτι παραμένουν παραγωγικοί και χρήσιμοι. Στη διαφημιστική Β ο πρόεδρος νιώθει ανασφάλεια όταν βλέπει άδεια γραφεία, και ζητάει να από τους εργαζόμενους να επιστρέψουν στις θέσεις τους και να συνεχίσουν να εργάζονται μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή που τους παρέχει η εταιρία.
Κανόνες της κοινωνίας, της εταιρίας, της οικογένειας. Μας εξυπηρετούν; Μας περιορίζουν; Μας πνίγουν; Μας ικανοποιούν;
Μια έρευνα σε πενήντα χώρες που κράτησε δυο δεκαετίες, οδήγησε στο συμπέρασμα την cultural psychologist Michele Gelfand ότι η συμπεριφορά μας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που ερμηνεύουμε την λέξη «απειλή». Τις σκέψεις της γυρω απο το θέμα ανέπτυξε στο βιβλίο Rule Makers, Rule Brakers.